Zou je jezelf eens aan ons voor willen stellen?
Hoi ik ben Alie Seubers Lufting. Ik ben getrouwd met Theo Seubers, samen hebben we drie kinderen, drie schoonkinderen en wij zijn de trotse opa en oma van vijf kleinkinderen. Ik ben 60 jaar en geboren in Dalerveen. 30 jaar hebben wij in Zuidlaren gewoond. Sinds kort wonen wij in Annen. Ik heb een eigen bloemenatelier. Daarvoor ben ik 35 jaar kapster geweest, maar helaas vanwege arm en nek klachten was dat niet meer te doen. Gelukkig weer helemaal hersteld en nu maak ik bloemstukken, rouw en bruids werk. Schrijven is een uit de hand gelopen hobby van mij. Inmiddels zijn er 3 romans en 1 kinderboekje (op rijm) van mij verschenen.
Hoe ben je met molens in aanraking gekomen?
In 2016 tijdens een rondleiding op de molen in Zuidlaren raakte mijn hart totaal van slag op de stelling en heb vreselijk staan huilen. Vreemd genoeg was het een fijn gevoel. Later heb ik mij weer aangesloten bij de groep. Dat vreemde gevoel bleek de “tic” te zijn volgens de voorzitter. Ik wist wel dat het euforische gevoel kwam van het verschijnen van mijn eerste boek de dag ervoor. Het was voor mij een totale ontlading, alle emoties kwamen op dat moment naar boven. Ik voelde wel dat het mijn plek was. Ik voel mij op de molen helemaal vrij. Eerst heb ik meegeholpen als vrijwilliger op verschillende afdelingen waaronder: de kruidenmaalderij, olieslagerij en op de Dieks Dele, de boerderij van Boer Barkhof en later leerde ik de geschiedenis van molen De Wachter uit mijn hoofd en mocht mensen rondleiden. Dat laatste vond ik superleuk om te doen, vooral als je een verhaal vertelt over de dikke dominee in de olieslagerij. De oliemolen werd vroeger gebruikt als kerk. Doordat de vuister( de kachel er brandde)was het er lekker warm (red. De vuister wordt gebruikt in een oliemolen om lijnzaad voor te verwarmen, voor men er daadwerkelijk olie uit perst). Achteraf bleek dat ik het verhaal aan een kerkgenootschap uit Almelo heb zitten vertellen. Ze moesten er vreselijk om lachen en ook de dominee die vooraan stond. Elke keer beleef je wel iets wat het rondleiden juist zo leuk maakt. Ik ga graag met mensen om en vindt het superleuk als mensen de moeite nemen om naar de molen te komen. Tijdens het rondleiden kreeg ik het idee om meer van de molen te willen weten.
Eerst heb ik een jaar in Zuidlaren meegedraaid om te kijken of het echt iets voor mij zou zijn. Sinds maart 2019 ben ik de opleiding tot vrijwillige molenaar gaan volgen. Sinds 7 april ben ik geslaagd voor het toelatingsexamen. Ik voel mij op de molen heel erg fijn, het oergevoel, een beetje hetzelfde als op de boerderij kwam weer terug.
Molenaar zijn is gelukkig al lang geen mannenberoep meer, kun jij het molenaarschap aanbevelen aan andere vrouwen? Zo ja waarom?
Het maakt mij niet uit dat het een mannenwereld is, ik ben gewoon mijzelf en het werk wat een man kan doen, kan een vrouw ook. Ik zou het zeer zeker andere vrouwen aanbevelen, zolang je het maar leuk vindt. Ook wanneer het even tegen zit, bij extreme hitte. Ik heb gedraaid bij 36 graden en op de Hazewind in Gieten vroor het 10 graden. Gewoon door gaan als het even tegen zit en niet bij de pakken neer gaan zitten. Vertel wat je dwars zit en praat erover.
Heb je al een molen waar je na je examen gaat draaien, of blijft het niet bij één molen?
Ik draai nu op de molen De Wachter in Zuidlaren. Ik vind het heerlijk om tussen de balken door te kruipen en schoon te maken. Spinnen webben weghalen, ze zijn erg gevaarlijk bij brand. Het zijn het prima brandgeleiders. Het oude vet wegschrapen en nieuwe erop waar het nodig is en straks weer draaien met publiek, zodra het weer mag. Ik heb er weer zin in. Bij de Korenschoof in Noordlaren ga ik draaien, daar wordt gemalen. Ik sta ook nog op de lijst bij De Boezemvriend in de Groeve. Ik ben nog van plan om in Schildmeer te gaan meedraaien bij Marius Biesheuvel en ik ga nog kijken bij de Goliath.
Hoe ervaar jij de opleiding tot vrijwillig molenaar? Zouden er nog dingen voor verbetering vatbaar zijn?
De opleiding was goed, jammer dat de theorieavonden niet meer door gingen. Ik vind dat Kees Vanger een dikke pluim verdient, zijn PowerPoint en zijn lessen zijn uniek, via de filmpjes en de goede uitleg op de dia’s kon ik op een leuke manier de theorie in mijn hersenen krijgen. Ik vond het ook geweldig om andere molenaars te zien en te ontmoeten. Van Henk Wilms op De Hazewind heb ik twee jaar les gehad en vanaf het moment dat ik te horen kreeg dat ik op de molen in Sleen proefexamen mocht gaan doen, ben ik elke vrijdag naar Sleen afgereisd. Van Klaas Renting op molen De Hoop in Sleen heb ik heel veel geleerd. Met name ook de examen vragen werden doorgenomen. Ik had een goed gevoel voor het examen. Ook van Marijn Sijbom en Vincent Mepschen heb ik heel veel geleerd, dit zijn twee super enthousiaste jongens, daar ga ik ook nog een keer naar toe. Net als Jochem van Engelenhoven, ook zo enthousiast en wil je alles leren. Valbeveiliging vond ik heel erg leuk en ook het meedraaien op de beide molens van Norg. Vooral de molen met de bilauwieken, zeer interessant! Hierdoor kon ik wel de vragen beantwoorden die mij gesteld werden op het proefexamen. Een verbeterpunt vind ik dat er beter gecommuniceerd zou moeten worden.
Van Leo Huizer heb ik extra les gehad. Hij is molenaar in Zuidlaren en in Woltersum. Hij heeft mij extra geholpen met de theorie, vooral het Weer is een pittig hoofdstuk en nu krijg ik weer vragen toegestuurd van Leo voor het examen in November. Zonder de lessen van Leo had ik het niet gered. Wij zijn de laatste twee dinsdagmiddagen voor het examen, kruipend door de molen gekomen om ieder onderdeel te kunnen benoemen en ook het WAAROM en WAARVOOR het voor dient
Hoe zie jij de toekomst voor molens in het algemeen?
Ik vind dat de biotoop weer strenger gehandhaafd moet worden, dat er beter gelet moet worden op de leefomgeving van de molen. Het is belangrijk dat dit stukje cultuur historie bewaard blijft. Als wij daar niks aan doen, dan gaat het allemaal verloren. Veel mensen beseffen niet dat gaat om oude monumenten.
Wil je de lezers nog iets meegeven op molengebied?
Wat ik nog mee wil geven aan de molen wereld is: luister naar elkaar, leg eens (na corona) een arm om iemands schouder, wees lief en los samen problemen op. Alleen samen kun je het voor elkaar krijgen. Ik hoop dat ik nog lang mijn steentje mag bij dragen. Ik geniet elke keer weer op de molen. Als een klein meisje dat huppelend door de molen danst, dat gevoel krijg ik in en op de molen. Ik mag er zijn en hoef het niet. Hopelijk komt in november mijn nieuwe boek uit. Het verhaal speelt zich af op de molen van Zuidlaren, Sleen en in Michigan Amerika. Het gaat het over jezelf kunnen en durven zijn. Volg je hart! Ik hoop nog veel te mogen leren.